W
Muzeum Polskim w Rapperswilu zakończyły się właśnie dwie wystawy:
jedna poświęcona św. Janowi Pawłowi II,
a druga obrazująca życie i
działalność innej wybitnej osoby, jaką był ks. kard. Adam
Kozłowiecki, przez ok. 60 lat misjonarz w Zambii (poprzednio Rodezja
Płn.). W sobotę 22 listopada br. odbył się finissage z udziałem
licznych zebranych, w tym dużej grupy Polaków przybyłych specjalnie
z Monachium. Specjalnymi gośćmi byli m.in. ks. prof. Stanisław
Cieślak SJ z Krakowa, pani Anna Jagodzińska z IPN, zajmująca się
martyrologią w obozie koncentracyjnym Dachau, państwo Julita i Rafał
Wieczyńscy, autorzy krótkiego filmu o ks. Kardynale oraz delegat
gminy Majdan Królewski, skąd ks. Kardynał pochodzi.
Sylwetkę ks. kard. A. Kozłowieckiego i jego przyjacielskie stosunki z Janem Pawłem II, trwające już od czasu Soboru Watykańskiego II, przybliżył ks. prof. Stanisław Cieślak SJ. Natomiast krótki film w formie rozmowy z sędziwym już ks. Kardynałem pokazał jego prostotę, bezpośredniość oraz pełnię humoru i radości z niełatwego przecież życia. Autorzy (m.in. „Popiełuszko. Wolność jest w nas”) obiecują powstanie filmu-dokumentu, a także fabuły o ks. Kardynale. Spotkanie było przeplatane utworami F. Chopina w wykonaniu Mateusza Kurcaba, studenta Akademii Muzycznej w Krakowie i Hochschule fuer Musik und Theater w Monachium.
**************
Ks. kard. Adam Kozłowiecki, urodzony 1 kwietnia 1911r. w Hucie Komorowskiej na Rzeszowszczyźnie w zamożnej rodzinie, już we wczesnych latach szkolnych przejawiał chęć wstąpienia do zakonu jezuitów (uczęszczał do szkoły przez nich prowadzonej). Aby go odwieść od tego zamiaru, ojciec przeniósł go do szkoły w odległym Poznaniu. Zmiana środowiska jednak nie pomogła. Zaraz po uzyskaniu pełnoletności Adam realizuje swój zamiar. Po nowicjacie studiuje w Krakowie i Lublinie. W 1937r. otrzymuje święcenia kapłańskie.
Aresztowany wraz z innymi jezuitami w listopadzie 1939r. przez Niemców, całą wojnę spędza jako więzień, najpierw w więzieniach w Krakowie i Wiśniczu, a potem w obozach koncentracyjnych Auschwitz (od czerwca 1940r.) i Dachau (od grudnia 1940r.). Po wyzwoleniu obozu w 1945r. przez Amerykanów przebywa krótko w klasztorze jezuitów w Pullach k. Monachium i zostaje skierowany do Rzymu. Tam przyjmuje propozycję wyjazdu na misje jezuickie w Afryce do Rodezji Płn. (obecnie Zambia), gdzie pracował od kwietnia 1946r. aż do śmierci w 2007r. Od 1950r. pełnił funkcję administratora apostolskiego w stolicy kraju, Lusaca. W 1955r. otrzymał święcenia biskupie, a cztery lata później został mianowany pierwszym arcybiskupem nowej metropolii Lusaca. W 1966r. wybrano go na pierwszego przewodniczącego Konferencji Episkopatu Zambii.
Ks.
kard. A. Kozłowiecki ma ogromne zasługi w rozwoju Kościoła w Zambii,
jak również w trosce o całą działalność misyjną, przede wszystkim w
Afryce. Po uzyskaniu niepodległości przez Zambię w 1964r. uważał, że
powinien zostać zastąpiony przez Afrykanina. Jego corocznie ponawianą
rezygnację z urzędu arcybiskupa Lusaca przyjęto dopiero w 1969r., a
następcą został mianowany miejscowy ksiądz Emmanuel Milingo. Od tej
pory bp. Kozłowiecki
pracował dalej w Zambii jako „zwykły”
misjonarz, tzn. jako proboszcz lub wikariusz w kilku parafiach.
Pełnił także funkcję przewodniczącego Papieskich Dzieł Misyjnych w
Zambii (1970-1991). Zmarł 28 września 2007r. i został pochowany przy
nowej archikatedrze Dzieciątka Jezus w Lusaca.
W uznaniu jego ogromnych zasług Jan Paweł II nadał mu w 1998r. godność kardynała, a w 2007r. odznaczony został przez prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski. Pamięć Misjonarza Afryki szerzy Fundacja jego imienia „Serce bez granic” z siedzibą w jego rodzinnej Hucie Komorowskiej.
Antoni Zgliński (Dane biograficzne m.in. na podstawie Wikipedii)